ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η πανδημία του COVID 19, αποτελεί για όλους μας μια κατάσταση πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης, μέσα στην οποία καλούμαστε να προσαρμοστούμε και να συνεχίσουμε κατά το δυνατό την καθημερινότητά μας. Μόλις πριν σχεδόν ένα χρόνο, ήρθαμε αντιμέτωποι με μια κρατική απόφαση υποχρεωτικού γενικευμένου εγκλεισμού και όλα γύρω μας ήταν πλέον τόσο διαφορετικά !!! Η ελεύθερη μετακίνηση έπαψε να είναι αυτονόητη, οι κοινωνικές μας συναναστροφές μειώθηκαν στις απολύτως απαραίτητες και για πολλούς από μας διακόπηκε κάθε επαγγελματική δραστηριότητα.

Κληθήκαμε να «μείνουμε σπίτι» για το γενικό καλό και να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο ζωής μας, έστω και προσωρινά. Η αδυναμία ελεύθερης μετακίνησης φάνταζε για πολλούς δυσβάσταχτη, οι γονείς αναζητούσαν τρόπους να απασχολήσουν τα γεμάτα ενέργεια παιδιά τους και οι ηλικιωμένοι με τη σειρά τους, βίωσαν έντονα συναισθήματα μοναξιάς και φόβου. Όμως αυτές είναι μόνο κάποιες από τις αναγκαστικές αλλαγές που συναντήσαμε σε αυτό το καινούριο μονοπάτι εξερεύνησης της ζωής.

Οι οικογένειες βρέθηκαν να περνούν πολύ περισσότερο χρόνο μαζί, σχέσεις δοκιμάστηκαν, διαπληκτισμοί και λογομαχίες ήρθαν στο προσκήνιο. Για πολλούς όμως από μας, αυτή η περίοδος αποτέλεσε και μια ευκαιρία να παγώσουμε για λίγο το χρόνο και να αναρωτηθούμε αν πραγματικά γνωρίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας, ακόμα και τους οικείους μας, όσο πιστεύαμε, ή αν οι ταχύτατοι ρυθμοί της μέχρι τώρα ζωής μας, δεν μας είχαν δώσει την δυνατότητα να τους γνωρίσουμε πραγματικά και σε βάθος.Και κάπως έτσι η επαφή μας με αγαπημένα πρόσωπα, πλην των ατόμων που μοιραζόμασταν το ίδιο σπίτι έγινε αμιγώς διαδικτυακή. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι βιντεοκλήσεις κατάφεραν, εν μέρει, να καλύψουν το κενό της έλλειψης φυσικής παρουσίας των φίλων μας και να μας βοηθήσουν ψυχολογικά, προσφέροντάς μας έστω πρόσκαιρες στιγμές χαράς.

Στον τομέα της εργασίας, η λύση της τηλεργασίας ήρθε στο προσκήνιο ως λύση έκτακτης ανάγκης, να καλύψει τα δυσαναπλήρωτα κενά της παύσης του μεγαλύτερου μέρους της επαγγελματικής δραστηριότητας και οι μέρες κυλούσαν πλέον πιο αργά. Η τηλεκπαίδευση, αποδείχθηκε και αυτή με τη σειρά της ως η μόνη λύση για τους μαθητές όλων των ηλικιών, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το φυσικό τους περιβάλλον, που μέχρι τώρα ήταν ο χώρος του σχολείου και να δοκιμάσουν και αυτοί με τη σειρά τους ένα νέο και πολύ διαφορετικό τρόπο εκπαίδευσης από την ασφάλεια του σπιτιού τους.

Αυτός ήταν και ένας λόγος που καταφέραμε να κάνουμε πράγματα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαμε το χρόνο ή τη διάθεση. Ήρθαμε σε στενότερη επαφή με τη φύση, μιας και η επιλογή «6», έγινε για πολλούς από μας ή μόνη διέξοδος από τη μονότονη πολλές φορές εικόνα του σπιτιού μας. Αφιερώσαμε ποιοτικό χρόνο στον εαυτό μας κάνοντας γυμναστική, ακούγοντας την αγαπημένη μας μουσική, καταγράφοντας τα συναισθήματά μας σε ένα ημερολόγιο ή ακόμα χτίζοντας στενή επαφή με ανθρώπους που δεν είχαμε μέχρι τότε την ευκαιρία. Σχέσεις συσφίχθηκαν ή δοκιμάστηκαν και η ψυχολογική μας κατάσταση πέρασε από σαράντα κύματα.

Ήδη σήμερα, διανύοντας το τρίτο κύμα της πανδημίας, επιχειρούμε να συνεχίσουμε την καθημερινότητά και τις επαγγελματικές μας δραστηριότητες με αυστηρούς κανόνες υγιεινής και προφύλαξης ώστε να «μείνουμε ασφαλείς». Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε, ότι οποιοδήποτε συναίσθημα φόβου, ανησυχίας, απόγνωσης ή ακόμη και θυμού τυχόν βιώσουμε, είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο σε τέτοιες ακραίες και πρωτόγνωρες παγκοσμίως καταστάσεις κινδύνου της υγείας μας και χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι να το αναγνωρίσουμε και να το αγκαλιάσουμε. Με τον τρόπο αυτό, θα καταφέρουμε να έρθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας, να συνειδητοποιήσουμε τα όρια και τις αντοχές μας και να κατανοήσουμε ότι έχουμε το ανθρώπινο δικαίωμα να νιώθουμε πολλές φορές ευάλωτοι και τρωτοί.

Οτιδήποτε νέο βιώνουμε, πολλές φορές φαντάζει «βουνό» και μας εξουθενώνει ψυχολογικά απομακρύνοντάς μας από την ασφάλεια της ρουτίνας μας. Άλλωστε το άγνωστο ποτέ δεν ήταν κάτι ευχάριστο για τους περισσότερους από μας, αλλά μια πηγή άγχους και ανασφάλειας. Χρειάζεται λοιπόν να εστιάσουμε στα θετικά που μπορεί να μας προσφέρει μια νέα κατάσταση όσο δυσάρεστη και να είναι, να δοκιμάσουμε εναλλακτικούς τρόπους δράσης και να απομακρυνθούμε όσο το δυνατόν, από οποιαδήποτε αρνητική σκέψη.

Με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία με αισιόδοξη σκέψη, επικεντρωμένοι στη θετική πλευρά των πραγμάτων και όχι αποκλειστικά στους κινδύνους που ελλοχεύουν. Κάθε καινούρια εμπειρία αποτελεί μια πρόκληση που εμείς καλούμαστε να δεχτούμε, να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε δυναμικά, με αισιόδοξο πνεύμα, σκεπτόμενοι ότι καθετί  που βιώνουμε, μας κάνει πλουσιότερους ψυχολογικά και μας δίνει μαθήματα ζωής, ώστε να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε ακούραστοι μαχητές της !!!